Het Dutch Barista Championship 2012 staat weer voor de deur. De voorrondes, in Amersfoort, zijn op 10 en 17 september. De finale is op 12 november gepland. Ook dit jaar heb ik mij weer beschikbaar gesteld als technisch jurylid.

Om eerlijk te zijn, twijfel ik ieder jaar even. Zal ik het weer doen, of een jaartje overslaan. Het is een eer om te mogen jureren, maar het kost ook tijd en energie. En het wordt je vaak niet in dank afgenomen, door de deelnemers. Begrijpelijk.

Als jurylid ben je al snel alles aan het noteren wat afwijkt van het perfecte. Een licht scheve tamp, ongelijk dosering, een vlekje in de melkkan, een druppeltje aan het stoompijpje. Je zou het mierenneuken kunnen noemen, maar zo gaat het.

Na het overleg met de jurycollega’s probeer ik altijd de opgevallen, positieve, punten te noteren. Door de focus op de ‘foutjes’, blijft dit beperkt. En als je als deelnemer je juryformulier dan ziet, dan is dat weinig motiverend, dat begrijp ik. Ik heb er ook gestaan.

Dat is jammer, want de reden om deel te nemen aan het kampioenschap is voor veel barista’s om te leren. Ik denk dat iedereen die betrokken is bij het kampioenschap, ook als dat al tien jaar duurt, kan blijven leren. De reden voor mij om te jureren is ook om te leren. Om te leren zien wat het verschil is tussen goed en beter, om te leren feedback te geven en om te leren samen met de andere juryleden tot een juist resultaat te komen.

Nu kan ik zeggen dat de deelnemers van de fouten kunnen leren en dat de juryformulieren daarom heel waardevol zijn. Maar ik denk dat de juryformulieren niet de enige feedback horen te zijn. Ik geloof in energie stoppen in het positieve. In je kracht. Veel energie stoppen in de details waar je niet goed in bent, is op een gegeven moment een verspilling van tijd en energie. En frustrerend.

Dus bekijk ik dit jaar het jureren een beetje anders. Natuurlijk zal ik streng en rechtvaardig de punten verdelen. Maar ik ga op het juryformulier ook schrijven wat, volgens mij, de sterke punten van de deelnemer zijn. Waar ze zich op kunnen focussen en er het maximale uit kunnen halen. Zodat, in de finale en daarna, die paar mindere details ruimschoots worden goedgemaakt door dat wat juist heel goed gaat.

Ik hoop dat ik dit jaar weer mag jureren en dat ik, samen met de andere juryleden, meer ruimte kan vinden voor positiviteit. Ik ga mijn best doen en heb er weer zin in.

Wat vind jij van de voorrondes 2012? Wat heb je geleerd, was het wat je verwachtte? Laat het weten door een reactie te plaatsen.